This shit gets real

Shitzooi, dat was dit dat was waar hij in beland was. Voor hij het echt doorhad werd er een hand tussen zijn schouderbladen en werd hij naar binnen geduwt. "Klootzak.." Mompelde hij zacht en schudde zijn hoofd voor hij de cel verder in stapte. Hoe lang zou het duren voor de Scorpions hem zouden bevrijden, waarschijnlijk zouden ze hem hier laten stikken in dit o zo mooie Deadman Wonderland. Gosh wat haatte hij deze plek nu al. Hij vervloekte het en de smerige ratten van de bewaking, hij vervloekte de klote halsband rond zijn nek hij was toch geen hond ofzo. Hij vervloekte het apenpakje wat hij moest dragen waar hij zich gewoon niet in kon bewegen en wat hij het meest vervloekte was wel het feit dat hij zijn cel moest delen. Hij moest verdomme die kut cel die al niet groot was delen met een of andere homo. Zien of meneer gayass het zou overleven de eerste week met iemand zoals Yuki waarschijnlijk smeekte diegene na een week al om overplaatsing naar een of andere reus als hij kennis had gemaakt met Yuki’s kracht.


Met een halve grijns knakte hij zijn vingers en liet zich achterover zakken op het bed. ”Same old, same old..” Fluisterde hij en zuchtte. Dat was iets wat niet anders was met de beperkte slaapplaatsen bij de Scorpions, de bedden waren kut. Maar alles went en voor je het weet slaap je hier een aantal jaar.


Yuki kon de slaap enkel niet vatten, zijn nieuwe halsband belemmerde zijn rust en na een aantal keer geïrriteerd heen en weer draaien kwam hij omhoog en trok zijn haar los. Lange zwarte lokken vielen over zijn schouders het brandmerk op zijn rug verbergend. Yuki had zijn geweldige outfit al half los geritst zodat het enkel over zijn benen hing waardoor zijn rug en borstkas eindelijk iets van vrij konden ademen. Omdat Yuki zelf geïrriteerd en gespannen was stonden zijn spieren strak en zag hij er uit als een mini bodybuilder.


Het was jaren van keiharde training die opgingen in rook met dat hij hier zat. Al die aanslagen die op zijn naam stonden die hij had moeten bekennen voor die rechter. Al grijnzend had hij gesproken over zijn gruweldaden en de rechter.. Was er niet bepaald blij mee geweest maar alsof hij daar iets om gaf. Hij had gelachen toen ze boos werd, hij had zijn lippen afgelikt bij de gedachte dat hij zijn handen zo om haar schattige nekje kon leggen en haar af kon maken zo daar, hij had zijn vonnis al, Yuki zou sterven in een leven achter tralies dus waarom niet er een mooie show van maken.


Het zou zeker een show zijn geweest maar ja Yuki kon ook wel eens een gentleman zijn en had afgesloten met een buiging voor mevrouw en een kushandje voor hij zich vrijwillig weg liet slepen. Mocht hij ooit vrijkomen zou hij haar krijgen, hij zou haar uit elkaar rukken. Vernietigen en de ware aard van hem laten zien die blos die ze op haar wangen had gehad voor goed er van af slaan.


Deadman Wonderland was niet de eerste gevangenis waar Yuki had gezeten. Hiervoor, voor hij naar deze was overgeplaatst had hij een andere gevangenis onveilig gemaakt, maar ze wouden hem niet meer, arme jongen, ze lieten hem overplaatsen omdat ze bang waren voor zijn opvliegende karakter ze gingen hun gang maar. He couldn’t give a shit less. Nee echt, alsof Yuki iets kon geven voor wat iemand van hem dacht, zijn eigen ouders hadden niet eens genoeg van hem gehouden om hem iets van een fatsoenlijke opvoeding te geven, misschien was hij dan wel niet zo ziek in zijn hoofd geworden.


Zijn familie, allemaal een stelletje klootzaken, je laat toch geen fucking baby achter naast de weg?! Het was dat de Scorpions hem gevonden anders was Yuki al lang verleden tijd.


Langzaam gleed zijn dunne wellicht iet wat vrouwelijke hand door zijn haar en zuchtte opnieuw even. Zijn rode ogen vlogen echter op toen hij een stem hoorde en stak zijn hand half op ter begroeting, het enigste goede wat meneer waarschijnlijk zou krijgen. Yuki was niet het type om vriendjes te spelen. En zeker niet tegen iemand die hij niet kon..


Dus hij liet zich opnieuw achterover zakken in het bed en staarde naar de jongen die de Cel binnen kwam. ”Kan ik u helpen kind sir.” Hij wist dat zijn stem hoger klonk dan moest maar what the fuck kon hij daar nou weer aan doen. Zich irriterend aan zijn haar trok hij het onder zijn rug vandaan terwijl zijn ogen de jongen niet loslieten. Terwijl hij hem in zich opnam wist Yuki het zeker, dit zou nog leuk gaan worden..