{Café} Sometimes you just have to

van **Ayize** vr dec 21, 2012 1:09 am

WORDS 317 - TAGS Open - MOOD Calm - NOTES None

Een korte wandeling door de gangen, maar ze was niemand tegen gekomen. Het was dus simpel om zich zonder enig contact terug te trekken in haar kamer. Zo had ze haar buien. De ene keer wilde ze in de aanwezigheid van anderen verkeren, het andere moment verachtte ze de rest. Het was dus ook zeer verschillend hoe men op haar reageerde. De een kon haar wel waarderen, de ander meed haar liever. Tot nu toe had ze nog nooit aan een Carnival Corpse hoeven meedoen, maar ze keken uit naar haar performance. Trainen deed ze niet in het openbaar, het was dus ook volledig onbekend hoe haar Branch of Sin ten uiting kwam. De eerste wedstrijd zou een mooie verrassing worden voor haar tegenstander. Ayize zelf maakte zich niet al te veel zorgen om eventuele pentaly games. Hoewel ze haar lichaam liever hield zoals deze was, wist ze dat ze ook met minder door kon. Daarnaast was ze helemaal niet van plan om te verliezen. In plaats van dat ze zich direct op haar bed liet neerploffen, keek ze wat rond in haar kamer, ging even zitten, om vervolgens weer overeind te komen. Genoeg met dat stilletjes rondwandelen zonder anderen tegen te komen. Het was tijd om weer eens op een publieke plaats te verschijnen. Met snelle passen stapte ze haar kamer weer uit en sloot de deur achter zich. Het café, daar waren altijd veel mensen. Het was een enkele keer dat ze zich zo gedwongen voelde om zich in een ruimte te bevinden waar anderen waren. Dit bewees maar weer eens dat het alleen zijn haar uiteindelijk toch altijd terugbracht naar de herinneringen van vroeger. De opsluiting in de kamer, zonder anderen personen op haar leraren na. Ayize schudde haar hoofd, voor ze plaats nam aan een tafeltje. Als ze daar nu aan dacht, kon het evengoed zijn dat ze de andere deadmans zou aanvliegen.

van **Shinta** za dec 22, 2012 5:27 am

Sparrow

Opgerold lag Shinta op haar bed. De muren van de kamer leken dichterbij te komen en weer terug te trekken bij elke ademhaling. Ze sloot haar blauwe ogen en gaf een diepe zucht. Hoe had ze nou weer zo stom kunnen zijn om hier terecht te komen? Langzaam draaide ze op haar rug en opende haar ogen weer. Shinta bracht haar beide armen omhoog en keek er emotieloos naar. Ze draaide ze wat om en heen en weer. Dit was de plek waar haar Branches of Sin uit ontstonden. In zo'n moment kwamen er vlijmscherpe, lange zeisen van bloed uit. Er zaten langgerekte gaten in waardoor deze zeisen nog langer konden worden zonder dat er meer bloed verspild werd. Ze bracht haar armen weer omlaag en trok zichzelf overeind. In de kleermakerszit keek ze naar de kamerdeur. Alles in haar kamer was nog saai en wit. Hier moest gauw verandering in komen. Langzaam stond ze op. Een korte wandeling kon waarschijnlijk geen kwaad. Haar rode jurkje fladderde terwijl ze opstond. Dit was vroeger altijd haar lievelings jurk. Gelukkig had ze die mee mogen nemen. Ze trok de deur open en keek rond. De gangen waren leeg en stil.
Na een tijdje wat te hebben rondgekeken kwam ze tot de ontdekking dat er ook een café was. Shinta had nooit zo de moeite genomen om iets nieuws te vinden, maar dit vond ze wel interessant. Ze opende de deur en keek voorzichtig naar binnen. Dus hier zaten ook andere Deadmans.. Wat angstig liep ze naar binnen. Ze had er eigenlijk nog nooit met een echt gesproken. Misschien wel eens, maar niet vaak. Haar viel een meisje met zilver-achtig haar op. Haar ogen zag ze niet. Ze zat alleen aan een tafel, waarschijnlijk ook niet echt wetend wat ze hier moest. Shinta keek nog een keer om zich heen. De meeste tafeltjes waren leeg, en bij degene die vol waren zaten vooral mensen die ze niet echt vertrouwelijk uitzagen. Ze haalde even diep adem en liep langzaam op het andere meisje af. Haar hand greep naar de stoel het verst van haar vandaan terwijl ze langzaam ging zitten. Niet echt wetend wat te doen of zeggen.

Woorden: 364

{Café} Sometimes you just have to

{Café} Sometimes you just have to

Re: {Café} Sometimes you just have to